Warez Portal

MaKu23

7 Sins to gra stworzona z myślą o mężczyznach i przeznaczona w zasadzie głównie dla mężczyzn. Mało jest gier erotycznych reprezentujących podobny poziom, więc nie będę tym razem narzekać, że producenci zapominają o podobnych produktach dla kobiet. Niech będzie, że my dostałyśmy swoje The Sims 2 i The Singles i wystarczy, bo właściwie to skąd możemy mieć pojęcie o tym, co to uwodzenie i seks... I pewnie właśnie dlatego mnie dostała się ta gierka do recenzji.

Rzeczywiście Siedem Grzechów jest bardzo zbliżone do popularnej gry EA, jeśli chodzi o ogólny pomysł na gameplay. Podobnie jak tam mamy wnętrza z interaktywnymi sprzętami, mnóstwo postaci niezależnych, w podobnym stylu prowadzi się rozmowy, itp., tyle że owa interakcja i możliwość nawiązania relacji podporządkowane są określonym celom danej misji i zostały zubożone o wszystkie funkcje niepotrzebne do wykonania zadania. Krótko mówiąc zamiast na tapetowaniu czy ustawianiu krzeseł, skupiamy się przede wszystkim na osiągnięciu popularności, zdobyciu pozycji i dużej kasy. Lokacje, które nam się odblokowują w trakcie rozgrywki stanowią kolejne stopnie awansu społecznego. Pewnie niektórych zaskoczy fakt, że cała ta droga kariery jest całkiem nieźle umotywowana. Fabuła jest sensowna i wiarygodna, zastrzeżenia może tylko budzić moralna dwuznaczność środków, jakie stosujemy do osiągnięcia celu. No, ale to w końcu nie gra dla świętoszków. Zaczynamy bez grosza przy duszy jako sprzedawca w ekskluzywnym sklepie. Klientkami są tu głównie kobiety, gdyż w ofercie salonu znajdują się ubrania, bielizna, buty, perfumy i biżuteria, czyli to, na co każda kobieta da się skusić. A głównym kusicielem będziemy właśnie my. Niestety w kwestii bohaterów nie mamy wyboru (żałuję, że zabrakło kobiety), sterujemy więc rasowym samcem w stylu Pierce’a Brosnana, z obowiązkowym dwudniowym zarostem i włosami na klacie. Na początek musimy nawiązać kontakt z klientkami, zmiękczyć je odpowiednio, wciskając różne bajery, a wszystko po to, by cokolwiek sprzedać. Kiedy mamy już trochę kasy (i odpowiednią ilość punktów), ruszamy do klubu nocnego o obiecującej nazwie Eden, lub też jeśli chcemy, siedzimy w sklepie dalej. I tak jest prawie za każdym razem – dzięki temu nie ma się wrażenia, że prowadzeni jesteśmy jak po sznurku z misji do misji. Nie do wszystkich lokacji możemy wprawdzie wrócić, bo podwoje niektórych, jak choćby Szkoły Walki czy Wschodniego Skrzydła zostają przed nami zawarte, ale do części możemy zaglądać podczas całej rozgrywki. Do klubu warto np. wskoczyć od czasu do czasu, gdy nam kaski zabraknie, gdyż tam w zasięgu ręki wisi cała masa niezbyt uważnie pilnowanych ubranek.